TUNCAY ŞEN DEN ŞİİRLER

[tuncay.sen]

SENİ RENKLERLE ANLATACAĞIM

Kelimeler kifayetsiz

Seni renklerle anlatacağım

Paletimde sessiz

Tualimde direngen renklerimle



İlki hüzün rengi olsun

Anımsadığında

Asırlarca süren bir jenosidin

Güleç yüzünü solduran sancısı için

Saçlarında çoğalan ak teller için

Şiirlerde unutulmuş

Geceleri uzun

O güller ülkesinde

Gölgenden bile ürkerek

Sessiz ve kaçamak yürüyüşlerin için



Ardından

Böyle candan

Böyle başı dik

Böyle onurlu

Sımsıkı ve kol kola

Dostluğun için bahar rengi

Her birine bir tonunu seçtim

Umutlarımız yeşersin diye



Biliyorum yetmedi diyeceksin

Şimdi renklerin en seçkinini al yüreğimden

Hakkındır

O renk ki

Delişmen sevdalımın çiğnediği al gül kadar taze

O renk ki

‘Güneşin ilk ışıkları kadar sıcak

Hayatın kendisi kadar gerçektir’



Tuncay Şen

[tuncay.sen]

SEVDAYA AĞIT

baktıkça avurtları çöküyor tüm güzelliklerin

bir sonbahar yangınından arta kalan sessizlikte

artık,

alıngan düşlerdir

gökkuşağından birikintilere yansıyan renkler

artık

renkler rengini kaybediyor

ve sesler seslerini


burada

bu sürgün diyarda

anadan babadan kardeşten uzakta

gri bir ikindi üstü

kokusunu belleğinde gizlediğim

bir demet ‘hüsnü güzel’ solduruldu ellerimde

ondandır dostlar

ondandır sözlerimde ki tutukluk

ve hep donuklaşması gözlerimin

ne de zormuş Allahım

ne de zormuş sabretmek

her yönelişimde

üstüme sürgülenir kapılar

oysa beğenilmemiş şiirler kadar masumdu sevdam

sevdam

zavallı sevdam

kimbilir hangi güne yazılmıştır

sevdanın vuslatı

kim bilir hangi güne



TUNCAY ŞEN

[tuncay.sen]

ÖYLE…

öyle bakma!

taşıyamam gözlerinin ağırlığını

her yanım kuşatma yakalanırım

gizleyemem sinemdeki güzelliğinin nazını

yüzünde saklanmış yüzümün utangaçlığı

bakamıyorum

gideceğim yer ayaklarına yazılmış

ne olur uçurumlara sürükleme beni



öyle gülme!

yoksa ele düşecek sevdam

sabrım yenik düşecek nazlı gülüşüne

ana kucağına hasret çocuk gibi geleceğim yanına

öğreneceksin

umudumun sevdanda gizlendiğini



öyle durma!

ağırlaşıyor yükü yüreğimin

suskunluğum fırtına öncesi sessizlik,

belki de ölü bir doğumun habercisi

çılgınca titreyiş ama korkakça değil

ömrümü alıp götürecek bu fırtına

geride talandan başka ne kalacak?



öyle susma!

bin dilekle dizdiğim yıldızlardan

gelen haberler iyi değil

bekleye dursun karanlık sabahı

güneş inatçı bugün ve hiçbir gün

doğmayacak belli

[tuncay.sen]

Bir Gece Mezarlıkta Çözülen Bilmece Gibi Masalım



“ fakat ey derviş sözlü şairler

çoğunuz unuttunuz dönemeci

yanıldınız!”



Ölüm bir bilmeceydi hep çocuksu düşlerimi yoran

bir dönemeçtir derdi rahmetli dedem

yolumuzun üstünde bizi habersiz bekleyen



neden tüccar kesilirdi mezarlıkta imamlar

neden hep alıngandı suratlar

merasim sonu telkinleri sordukça

neden ilgisiz kalmazdım

dâvûdî makâmıyla arkaya atılana

inadına

ve neden ölüler, fatihalar dilenirdi dirilerden

neden ?



söyleyin bana ey derviş sözlü şairler

ölüm bana ne kadar uzak

ve ne kadar yakın bana ölüm



Derken

günler ve geceler hep böyle sürerken

bir kovalamaca noktalandı, bir gece mezarlıkta

korktum ilk kez ölümden

hangisini seçsem acaba, şu mezarlardan hangisine

yatsam, oracıkta donakalsam upuzun

fark etmez hepsi birbirinden felaket!..

Kaçsam, nereye kaçsam?

bu sûr öncesi sessizlik yakalar boğar beni

oysa bir zamanlar sultan değil miydi

şimdi burada yatan bendegân...



zaman inadına akışkandır mezarlıkta

bir geriye akar, bir ileriye

meğer gurbetteymişim ben

mezara girmeden önce

isyankâr bedenim yavaş yavaş bükülür

anladım ki

işte bilmece böyle çözülür:



Şiirdeki mısra gibidir mezarlar

Ardı sıra gelen, birbirini bütünleyen

anlama anlam katan

anlamı çoğaltan

virgülse eğer, mezar taşları ölümün

şu selviler de ünlem işareti

hayat? hayat zaten üç noktadan ibaret



Beyhude deli gönlüm

beyhude debelenme

ramak kaldı artık hazırlan

bir tesadüf değil bu

bir lütuftur sana sunulan...



safra atıyorum artık nefsime, geçmişime gülerken

yapmalıyım artık bîr yığınak

ve boş kalmamalı bu sığınak

fakat ey bağışlaması bol olan

dinsin artık bu sağanak

dinsin.



Dr. Tuncay Şen

[tuncay.sen]

DÜNÜN ESKİMİŞ KİRLERİYDİ
GÖZLERİMDE KANATTIĞIM DÜŞLER

seni dünün burgacına gömdüm
çünkü
uzakça kaldın sevdamın şahikasına
çünkü
haykırtı indirdin gecelerime
dostluğunda batkın çıktı
şaşmaz

sen
yanağımda bir ığıl serinliği
bir silgeçte eriyiveren
sen

ilk yazımın şergili
güneşimden kaçkın
düşümün ürkek yazgısıymış
gönlüme açtığın bıçılgan bak
nasılda siliverdim
sinemdeki güzelliğinin nazını
ördüğün perdelerde şavkı vuran gürlek çığlığımla

işte
buradayım
izaha gerek yok
doğrulup adım attığımda umuda
göreceğim elbet
güleç yüzüyle beni bekleyen
sevda kucağını
Tuncay Şen

[tuncay.sen]

UMUDUM SEVDANDI

serin bakışlım
ağlatan gülüşlerinle
turuncuya boyamışsın denizi
ben onda arıyorum
yanlızlığımı
ulaşabilirsem
umut haykıracağım boşluğa
bir sen duymayacaksın.

Tuncay Şen

[Misafir]

süper ya bayılıyorum şiirlerinizi tekrar tekrar okuyorum şiirlerinize doyum olmuyor tşkler.....